Lombok Senggigi
20 maart 2023 - Lombok, Indonesië
Vanuit Ubud vertrekken we naar de fastferry richting Lombok. We varen zo'n 1,5 uur. De zee is rustig dus waag ik mij op het dek, waar het heerlijk toeven is. https://ericascheepers.reislogger.nl/video/compound-uitleg.75328
Na een tussen stop op Giliair komen we aan in Lombok. We rijden langs de kust met mooie gezichten op de zee.
Als we aankomen bij ons hotel breekt er een enorm onweersbui los. Er komt zoveel water naar beneden dat we in 'no time' doorweekt zijn en zo bereik ik mijn hotel kamer. Ik heb nog steeds een kamer voor mijzelf. Wat me eigenlijk wel bevalt :). Na een douche en droge kleren aangetrokken gaan we eerst maar eens even wat eten.
Op Lombok is het het rustiger qua mensen dan op Bali. Het is een Islamitisch bevolking maar toch ook weer niet. Hier hebben twee geloven zich vermengt het Hindoeïsme en Islamisme wat een wonderlijke sfeer geeft. Je vind tempels en moskeeën gebroederlijk naast elkaar. Het enige wat opvalt is dat de moskeeën prachtig gebouwd zijn en nog steeds gebouwd worden met geld van uit de Arabische wereld. Verder leeft de bevolking bijna in pure armoe welk in schril contrast staat met de rijkdom van de moskeeën.
Aan het eind van de middag krijgen we een berichtje dat er op het strand schildpadjes in zee worden uitgezet. Of wij daar aan deel willen nemen. https://ericascheepers.reislogger.nl/video/schildpadjes.75392
Als op Lombok een nest met eieren van een schildpad gevonden wordt brengen de bewoners ze naar Senggigi waar ze verzorgd worden op het strand tot dat ze uitkomen. Dan gaan ze nog voor een maand in aparte bassins tot dat ze een maand oud zijn. Dan worden ze in zee uitgezet.
Deze gebeurtenis wilde ik natuurlijk niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Het was een heel speciale en mooie ervaring. Misschien is het schilpadje wat ik in zee heb gezet "van al die duizenden die ze per jaar terug zetten" de enige die het overleeft.
We wandelen nog wat over het strand en vinden en leuke plek om te eten en nog wat te drinken. Daarna keren we terug naar het hotel want morgen is er een drukke dag.
Er is weer een fietstocht gepland naar Tetebatu. Het is weer vroeg op en goed ingesmeerd met deet en zonnebrand gaan we op weg. We rijden door kleine dorpen en rijstvelden. Na 2,5 uur hou ik het voor gezien mijn kont doet pijn van het smalle zadel. Gelukkig is er een bezemwagen die me oppikt. We zijn dan nog maar 10 minuten van ons einddoel. Daar eten we onze meegebrachte lunch en bezoeken we Pura Lingsar een oude Hindoeïstische tempel.
Een oude dame in de tempel spreekt een zege over mij uit en krijg ik een gevlochten kleurrijke armband. Wat ze precies zegt weet ik niet, maar het zal wel goed zijn. Van de kinderen in het complex krijg ik ook nog allemaal bloemen. Toen ik de gids vroeg waarom ik dat kreeg zei hij "omdat je zo vrolijk en goedlachs bent". Nou die steek ik dan maar in mijn zak.
Warm en bezweet stappen we in de bus om naar ons volgende hotel te gaan. Dit is een van de mindere. Er is geen airco en geen of weinig water. Het lukt me om onder de weinige druppels enige verkoeling te krijgen. Hier pak ik toch maar mijn klamboe uit de koffer. Moe van de dag kruip ik al vroeg mijn bed in. Morgen is weer een drukke dag.
De volgende dag maken we een wandeling die eigenlijk meer voor de ervaren wandelaars is. We lopen door oerwouden en steken smalle bamboe bruggen en rotsachtige rivieren over.
Doorkruisen kleine dorpen en rijstvelden. We worden begeleid door een zeer ervaren gids. Die veel kennis heeft van planten en dieren. Hij is o.a een leidinggevende van een humanistische organisatie die de dorpen, die we passeren in alle opzichten steunt en ondersteunt. De organisatie is opgezet door een Nederlander.
In de dorpen worden verschillende ambachten uitgevoerd, weven, potten bakken, bamboe vlechten. Het is allemaal nog in een primitief stadium. Helaas, is er door de Corona, nog maar weinig toeristen in deze contreien dus ook weinig inkomsten. De mensen leven in pure armoe en toch zijn ze vriendelijk en vrijgevig. We krijgen dan ook weer een fantastische maaltijd gereserveerd. Een donatie vind ik dan ook wel op zijn plaats en ben gelukkig niet de enige daar zo over denkt.
Na deze enerverende en drukke dag keren we terug naar het hotel. Omdat het water nog niet stroomt neem ik maar een duik in het zwembad. Nog een hapje en een drankje. Koffer in pakken want morgen vertrekken we naar Giliair.
De laatste stop van deze fantastische vakantie.
Foto’s
3 Reacties
-
Irene:20 maart 2023Was weer een mooi verslag .
-
Ewout:20 maart 2023Weer een enerverend verhaal moeders. Geniet nog even van je laatste weekje daar! 🐢
-
Nico:21 maart 2023Weer een mooi verslag Erica. Ben benieuwd naar de "laatse lootjes" .